Խոսքի պաշտպանության կոմիտեի նախագահ Աշոտ Մելիքյանին,
Հելսինկյան ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակի ղեկավար Արթուր Սաքունցին, ՀՀ մարդու իրավունքների պաշտպանին,
ԱԺ պատգամավոր նախկին լրագրողներին
------------------------------------------------------------
Արդեն քանի տարի է՝համացանցում ահազանգում եմ քաղաքացիական լրագրողների իրավունքներին առնչվող մի խնդրի․այն է՝ԱԺ-ում օրենք ընդունել թղթակիցների աշխատանքը որպես ստաժ հաշվարկելու մասին,որպեսզի աշխատանքային ստաժ հաշվարկվի ոչ միայն գրքույկը,այլեվ՝տեղեկանքը առ այն, որ տվյալ անձը թղթակցել է տվյալ ԶԼՄ-ին՝տվյալ ժամանակահատվածում։Եթե թղթակիցն ստորագրել է հաշվապահական մատյաններում,ուրեմն դա պետք է դիտարկվի որպես աշխատանք․անկախ նրանից, թե անձը նաեւ հիմնական աշխատանք է ունեցել թե չի ունեցել։Միաժամանակ հարկավոր է աշխատանքային ստաժ համարել նաեւ կայուն,պարբերական լրատվությամբ հանդես գալը որեվէ բլոգում,կայքում, սոցիալական ցանցում։Չէ՞ որ դա էլ է հասարակական աշխատանք, այնպես, ինչպես ցանկացած աշխատանք՝հասարակական որեվէ կազմակերպությունում համարվում է ստաժ։
․․․․2011թվից բլոգեր եմ,ստեղծել եմ 3 բլոգ՝իմ անձնական խնայողությունների, ոչ մեծ նվիրատվությունների եվ բարի մարդկանց աջակցությամբ։Միաժամանակ ֆեյսբուքում եմ լրագրողական կայուն գործունեություն ծավալել,բարձրաձայնել եմ հասարակությանը հուզող տարաբնույթ խնդիրներ,դրանց հետ կապված նամակագրություն եմ վարել համապատասխան պետական կառույցների հետ։Սակայն որեվէ պետական կամ դրամաշնորհային աջակցություն չեմ ստացել,գովազդներ չեմ տեղադրել։Ավելին՝ինքս եմ զգալի ֆինանսական ռեսուրսներ ծախսել՝ինտերնետային վճարովի ակումբներից օգտվելու համար/բացառությամբ՝վերջին 2 տարին,երբ օգտվել եմ Ամերիկյան անկյունից՝պատահաբար իմանալով նման հնարավորության մասին։1998թվին քաղաքական հալածանքների հետեվանքով ,,սեփական դիմումի,,համաձայն ազատվել եմ պետական աշխատանքից՝Վանաձորի մանկավարժական ինստիտուտի գրադարանի մատենագետ,եվ վերջնականապես ոտք դրել լրագրական դաշտ։25 տարվա լրագրողական գործունեությանս միայն 4․5 տարին է աշխատանքային գրքույկում, մնացածը՝թղթակցայինը եվ բլոգերայինը, օրենքից դուրսի կարգավիճակում են։Ինչու՞։Ո՞րն է սրա տրամաբանությունը։Մինչեւ ե՞րբ ենք շարժվելու քարացած օրենքներով։Եթե մենք ժողովրդավարական երկիր ենք, որտեղ կա ,,քաղաքացիական լրագրություն,, հասկացություն,, ինչու՞ այդ լրագրությունը օրենքի դաշտ չի մտնում։Ի վերջո, ե՞րբ է Հայաստանում որեվէ մեկը պետական կառույցում, ԱԺ-ում հարց բարձրացնելու,թե ինչու՞ թղթակցական գործունեությունը,համացանցային գործունեությունը չի համարվում ստաժ։Միգուցե պետք է ֆեյսբուքի տնօրինությա՞նը դիմել՝հանձինս Ցուկերբերգի։
ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ,Վանաձոր, ազատ լրագրող-բլոգեր
