Եվս մեկ վկայություն՝Եղեռնից

 Պատմում է 1915թ․Մեծ եղեռնը վերապրած,1888թ․Արեվմտյան Հայաստանի Էրզրումի նահանգի Կարին քաղաքում ծնված Կարապետ Հովհաննեսի Հովհաննիսյանի դուստր,վանաձորաբնակ  Գրետա Հովհաննիսյանը․

,,Տեսնելով, որ թուրք խուժանը հարձակման է անցել, մի կերպ փախչում ու թաքնվում է թուրքերի կողմից սպանված  հայերի դիակների տակ․իրար վրա դարսած դիակներ․էդ դիակներն էլ չեն անգամ խնայել թուրքերը՝սվիններով հարձակվել են դիակների վրա, բայց քանի որ ինքը թաքնված է եղել խորքում, սվիններն իրեն չեն հասել։Այդպես սողալով էլ փախել է հասել Լենինական։27 տարեկան հասակում է եղել, բայց քանի որ միայնակ էր, իրեն որբանոցում ընդունել են․բայց՝աշխատանքի․իմանալով որ խոհարար է։Այդ նույն որբանոցում էլ տեսել է եվ ծանոթացել մորս հետ,որ 15 տարեկան է եղել,նա էլ Լենինականի հարձակումներից է փախել մի կերպ, քանի որ թուրքերը Լենինական/այն ժամանակ՝Ալեքսանդրապոլ/էին կարողացել մտնել/,ծանոթացել են,ամուսնացել, հետագայում տեղափոխվել են Վանաձոր, հայրս քիմգործարանում աշխատանքի է անցել՝որպես խոհարար։Ունեցել են 11 զավակ/7 որդի, 4 դուստր/,,։

Կարապետ Հովհաննիսյանը մահացել է 72 տարեկան հասակում․հուղարկավորված է Կիրովականի գերեզմանատանը։

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ,Վանաձոր